Jaki zasiłek chorobowy dla pracownika sfery budżetowej po otrzymaniu trzynastki (2024)

FAQs

Czy trzynastka wlicza się do zasiłku chorobowego? ›

W lutym niektóre jednostki wypłaciły już dodatkowe wynagrodzenie roczne, w innych pracownicy jeszcze na nie czekają. To będzie miało wpływ na wysokość ich świadczeń chorobowych. Dodatkowe wynagrodzenie roczne, tzw. trzynastka, to składnik wynagrodzenia, który jest uwzględniany w podstawie wymiaru zasiłku.

Choroba obniża wysokość trzynastki. Wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną należy do grupy świadczeń, które podlegają wyłączeniu z podstawy trzynastki, co wynika z § 6 pkt 7 rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 8 stycznia 1997 r.

od marca do sierpnia 2021 r. Do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia należy dodać trzynastkę w wysokości 1/12 kwoty otrzymanej za rok poprzedni, ale po pomnożeniu jej kwoty przez współczynnik odpowiadający proporcji aktualnego wymiaru czasu pracy (1 etat) do poprzedniego wymiaru czasu pracy (0,5).

Dodatkowe wynagrodzenie roczne przysługujące pracownikom sfery budżetowej, tzw. trzynastka, zawsze jest wliczane do podstawy wymiaru zasiłków (chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego) oraz świadczenia rehabilitacyjnego.

Co się wlicza do trzynastki? Do trzynastki wlicza się wynagrodzenie otrzymane przez pracownika w ciągu roku kalendarzowego, z uwzględnieniem wynagrodzenia i innych świadczeń ze stosunku pracy, obliczanych zgodnie z zasadami przyjętymi w rozporządzeniach urlopowych.

Zgodnie więc z przepisami ustawy zasiłkowej składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy roczne, wlicza się do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego w wysokości stanowiącej jedną dwunastą kwoty wypłaconej pracownikowi za rok poprzedzający miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.

składnik roczny może być przyjęty w kwocie, którą pracownik otrzymałby, gdyby w danym roku kalendarzowym nie chorował, a więc w kwocie równej 8,5 proc. sumy pełnego wynagrodzenia, które pracownik otrzymałby w ciągu roku kalendarzowego, za który przysługuje to wynagrodzenie (z komentarza ZUS do ustawy zasiłkowej).

Dodatkowe wynagrodzenie roczne przepada w razie nieusprawiedliwionej nieobecności w pracy trwającej dłużej niż dwa dni.

Przy obliczeniu podstawy trzynastki z sumy otrzymanych przez pracownika kwot należy odjąć np. wynagrodzenie za dni opieki nad dzieckiem zdrowym czy za dni wolne okolicznościowe udzielane w związku ze ślubami, narodzinami i pogrzebami.

Zatem u pracownika do podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego za listopad br. powinna być wliczona 1/12 część trzynastki wypłaconej za 2021 r., po uprzednim jej uzupełnieniu. Dla celów ustalenia podstawy zasiłków dokonuje się uzupełnienia danego składnika jako całości.

Jak obliczyć trzynastkę do podstawy chorobowego po zmianie etatu? ›

Jeżeli zmiana etatu nastąpiła jeszcze w poprzednim roku, nie ma potrzeby przeliczania wysokości trzynastki. Wystarczy przyjąć kwotę, jaka przysługiwała za pełne miesiące pracy po zmianie wymiaru, a potem podzielić ją przez odpowiednią – zawsze mniejszą niż 12 – liczbę tych miesięcy.

W świetle powyższych przepisów, a także biorąc pod uwagę stanowisko Sądu Najwyższego, przy ustalaniu wysokości dodatkowego wynagrodzenia rocznego nie uwzględnia się m.in. wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby, zasiłku chorobowego, zasiłku macierzyńskiego itp.

wyłącza się wynagrodzenie za miesiące, w których pracownik przepracował mniej niż połowę obowiązującego go w tym miesiącu czasu pracy, przyjmuje się - po uzupełnieniu - wynagrodzenie za miesiące, w których pracownik przepracował co najmniej połowę obowiązującego go w tym miesiącu czasu pracy.

Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego nie powinna uwzględniać składników wynagrodzenia, do których pracownik zachowuje prawo podczas wypłaty zasiłku w czasie trwania ubezpieczenia. Składniki te wlicza się dopiero do podstawy wymiaru, gdy wygasa umowa z pracownikiem.

Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, pomniejszone o 13,71%.

Do podstawy zasiłku wliczane są mianowicie przede wszystkim: wynagrodzenie zasadnicze, premie okresowe, prowizje oraz nadgodziny. Zasadą jest zaś to, że przy ustalaniu podstawy zasiłku uwzględnia się te wszystkie składniki wynagrodzenia, od których naliczona zostaje składka chorobowa.

Przez czas, kiedy pracownik przebywa na zwolnieniu, nie są pobierane składki na ubezpieczenie emerytalne, które stanowią podstawę emerytury. Oznacza to, że kwota na koncie ZUS, służąca do obliczania wysokości przyszłej emerytury, nie zwiększy się.

Wersja od: 27 grudnia 2023 r. 1. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.

„Trzynastka” jest równa najniższej emeryturze, która wzrosła z 1588,44 zł brutto w 2023 roku do 1780,96 zł w 2024 roku. Ponieważ jednak świadczenie nie jest zwolnione ze składki zdrowotnej ani z podatku dochodowego, na rękę seniorzy dostaną zauważalnie mniej niż podana kwota brutto.