Dodane: / Autor: Dominik Haak / Kategoria: LGBT+, pozytywna seksualność, seksuologia / Tagi: aromantyczność, aseksualność, orientacja romantyczna
.
Aromantyczność to rodzaj orientacji romantycznej, której sama nazwa wskazuje na brak zainteresowania tworzeniem relacji romantycznych. Osoby aromantyczne nie odczuwają wcale (albo odczuwają w niewielkim stopniu) pociągu romantycznego do innych osób. O aromantyczności zazwyczaj mówi się w kontekście orientacji aseksualnej, ale tak naprawdę orientacja romantyczna dotyczy osób wszystkich tożsamości seksualnych. Niesłusznie zakłada się, że osoby aromantyczne nie uprawiają seksu, czy że nie są w stanie nawiązywać relacji z innymi. Wiele kwestii dotyczących aromantyczności wymaga wyjaśnienia i zrozumienia, tak samo jak podstawy rozróżnienia różnych rodzajów pociągu: seksualnego, romantycznego, estetycznego i sensualnego.
Split attraction model – różne rodzaje pociągów
Orientacja seksualna oznacza kierunek pociągu seksualnego – zainteresowania innymi osobami w sensie seksualnym. Coraz częściej rozpoznaje się także orientację romantyczną, czyli kierunek zainteresowania wchodzeniem w związki. Osoby aseksualne często deklarują, że są aseksualne, ale np. biromantyczne. Oznacza to, że pragną tworzyć relacje romantyczne z osobami więcej niż jednej płci.
Warto jednak wiedzieć, że pociąg jest dzielony na znacznie więcej rodzajów, aniżeli seksualny i romantyczny. Obecnie wyróżnia się także pociąg estetyczny i sensualny. Zainteresowanie estetyczne to pociąg związany z umiejętnością określenia atrakcyjności innej osoby. Sensualność w sensie pociągu oznacza potrzebę czułości i bliskości. Niekiedy mówi się także o pociągu platonicznym, dla nazwania takiego rodzaju pragnienia, które nie ma być spełnione.
Na ten moment w świecie nauki nie są znane związki między orientacją seksualną i romantyczną. Jest jednak tak, że najczęściej aromantyczność występuje u osób aseksualnych. Być może dlatego, że osoby aseksualne i tak należą do mniejszości. Mają więc większe wewnętrzne przyzwolenie na to, żeby precyzować swoją tożsamość seksualną.
Aromantyczność – jak ją w sobie rozpoznać
Wśród osób aromantycznych występuje duża różnorodność wewnątrzgrupowa. Część z nich czuje niechęć do typowych romantycznych gestów i nigdy nie pragnęła się zakochać. Są jednak także takie osoby, które np. wobec miłości czują obojętność. Warto pamiętać, że aromantyczność sama w sobie nie oznacza braku relacji seksualnych. Osoby aromantyczne seks uprawiają i wchodzą w różne związki, w tym queerplatoniczne.
Zazwyczaj osoby aromantyczne mówią o tym, że uświadomiły sobie swoją orientację romantyczną, kiedy porównywały swoje pragnienia z najbliższym otoczeniem. Większość ludzi na świecie poszukuje relacji romantycznych, a miłość zajmuje niezwykle ważne miejsce w kulturze. Aromantyczność wiąże się zaś zwykle z brakiem zainteresowania sprawami miłosnymi (nie mylić z seksualnością w ogóle).
Jeżeli nigdy nie doświadczyłeś/doświadczyłaś tak zwanych ,,motyli w brzuchu’’, czyli zakochania – być może jesteś osobą aromantyczną. Aromantyczność to może być także uczucie zakłopotania i zażenowania, gdy jest się posądzanym_posądzaną o głębokie uczucia, podczas gdy ma się ochotę jedynie na niezobowiązującą relację seksualną. Kwestia odkrycia w sobie aromantyczności jest bardzo indywidualna. To, co łączy relacje wielu osób aromantycznych to: brak pragnienia wejścia w relację romantyczną i niewystępowanie zjawiska zakochania w przeszłości.
Aromantyczność jako jeden z wariantów ludzkiej seksualności
Współcześnie w pozytywnej seksualności odchodzi się od oceniania i kategorycznego oddzielania normy od patologii. Aromantyczność jest przejawem różnorodności tożsamościowej występującej u ludzi, jednym z wariantów zdrowej seksualności. Orientacja aromantyczna nie zakłada postawy dyssocjalnej czy izolacji społecznej – osoby aromantyczne mogą mieć bliskie osoby, tworzyć związki i wieść udane życie społeczne i seksualne.
Aromantyczność spotyka się z dużym sprzeciwem i dyskryminacją również wewnątrz społeczności osób LGBTQ+, jak każde zjawisko mniejszościowe. Podczas gdy o aseksualności mówi się coraz więcej, osoby aromantyczne często mówią o tym, że nie mają w ruchu swojej reprezentacji. Wpływ na to zjawisko ma prawdopodobnie społeczne założenie o tym, że każda osoba chce kochać i być kochaną w sensie romantycznym – amatonormatywność.
Nie ulega wątpliwościom, że w sensie ewolucyjnym uczucie zakochania jest istotne, gdyż umożliwia utworzenie stałego związku, a więc zwiększa szanse na przedłużenie własnej puli genowej. Istnieją jednak osoby, które związków tworzyć nie chcą – co nie jest jednak spowodowane zaburzeniami osobowości czy traumą. Osoby te domagają się uznania swojego prawa do aromantyczności, zauważenia i zdjęcia z siebie piętna ,,pozbawionych uczuć’’.
