Trzynastka za niepełny rok w podstawie zasiłku chorobowego (2024)

FAQs

Trzynastka za niepełny rok w podstawie zasiłku chorobowego? ›

Składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy roczne, uwzględnia się w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego w wysokości stanowiącej 1/12 kwoty wypłaconej pracownikowi za rok kalendarzowy poprzedzający miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.

Okres zwolnienia lekarskiego nie wlicza się do okresu zatrudnienia, od którego zależy prawo do „trzynastki”.

W związku z tym, że trzynasta pensja jest składnikiem wypłacanym za okres roczny, w podstawie wymiaru wynagrodzenia chorobowego i zasiłków uwzględnia się ją w wysokości stanowiącej 1/12 kwoty wypłaconej pracownikowi za rok poprzedzający miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.

Nagroda ma charakter uznaniowy i nie wynika z aktów wewnętrznych pracodawcy. Zazwyczaj jednak nie jest pomniejszana za czas niezdolności do pracy. Jeżeli pracodawca jest w stanie to udokumentować to nie będzie zobowiązany do uwzględnienia nagrody w podstawie wymiaru zasiłku.

Znacznie rzadziej spotykanym w praktyce jest kolejny wyjątek przewidujący prawo pracownika do dodatkowego wynagrodzenia rocznego, mimo nieprzepracowania 6 miesięcy – powołanie do czynnej służby wojskowej albo skierowanie do odbycia służby zastępczej.

Prawo do pensji w pełnej wysokości przysługuje pracownikowi, który przepracował u danego pracodawcy pełny rok kalendarzowy. Osobom zatrudnionym przez część roku trzynastka może zostać przyznana w proporcjonalnej wysokości, ale jedynie wtedy, gdy staż pracy w zakładzie wynosi co najmniej 6 miesięcy.

Premie, nagrody oraz inne składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy roczne, do których pracownik nie zachowuje prawa w okresie pobierania zasiłków, uwzględnia się w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego w wysokości stanowiącej 1/12 kwoty wypłaconej za rok poprzedzający miesiąc, w którym powstała niezdolność do ...

nie wlicza się wynagrodzenie za miesiące, w których pracownik przepracował mniej niż połowę obowiązującego go w tym miesiącu czasu pracy, przyjmuje się - po uzupełnieniu - wynagrodzenie za miesiące, w których pracownik przepracował co najmniej połowę obowiązującego go w tym miesiącu czasu pracy.

36. Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego nie uwzględnia się składników wynagrodzenia, do których pracownik zachowuje prawo w okresie pobierania tego zasiłku zgodnie z postanowieniami układów zbiorowych pracy lub przepisami o wynagradzaniu, jeżeli są one wypłacane za okres pobierania tego zasiłku.

O przyznaniu prawa do trzynastki decyduje okres przepracowany przez pracownika w ciągu roku. Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego w podstawie jej wymiaru nie uwzględnia się świadczeń wypłaconych za okresy usprawiedliwionej nieobecności w pracy.

Kiedy premia nie wchodzi do podstawy zasiłku chorobowego? ›

Kiedy jednak pracodawca pomimo braku polityki wynagradzania lub braku jednoznacznych zapisów w umowie udowodni, że premia wypłacana pracownikowi jest naliczona/należna za okres pobierania świadczeń chorobowych, to tego składnika nie uwzględnia się w podstawie wymiaru tych świadczeń.

2022.1732 t.j. Wersja od: 26 kwietnia 2023 r. 1. Premie, nagrody i inne składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy miesięczne wlicza się do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego w kwocie wypłaconej pracownikowi za miesiące kalendarzowe, z których wynagrodzenie przyjmuje się do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku.

Do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku przysługującego pracownikowi przyjmuje się przychód stanowiący podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie chorobowe lub odpowiednio wypadkowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenia społeczne.

Trzynasta pensja a niepełny rok pracy

Pracownik, który nie przepracował u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego, nabywa prawo do wynagrodzenia rocznego w wysokości proporcjonalnej do okresu przepracowanego, pod warunkiem, że okres ten wynosi co najmniej 6 miesięcy.

W świetle powyższych przepisów, a także biorąc pod uwagę stanowisko Sądu Najwyższego, przy ustalaniu wysokości dodatkowego wynagrodzenia rocznego nie uwzględnia się m.in. wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby, zasiłku chorobowego, zasiłku macierzyńskiego itp.

Trzynastki otrzymują wyłącznie zatrudnieni na podstawie umowy o pracę, powołania, mianowania, wyboru lub spółdzielczej umowy o pracę. Oznacza to, że osoby zatrudnione na podstawie umów cywilnoprawnych, nie mają prawa do dodatkowego wynagrodzenia rocznego.

Nabycie prawa do trzynastki nie jest uzależnione od nieprzerwanej pracy przez co najmniej 6 miesięcy, a zatem prawo do tego świadczenia ustalamy na podstawie wszystkich okresów zatrudnienia w danym roku kalendarzowym.

Wynagrodzenie oraz inne świadczenia ze stosunku pracy przyjmowane są do obliczenia podstawy dodatkowego wynagrodzenia rocznego według zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.

Wysokość trzynastki zależy od sumy wynagrodzenia za pracę, otrzymanego przez pracownika w ciągu roku kalendarzowego. Przy obliczaniu jej wysokości uwzględnia się wynagrodzenie i inne świadczenia ze stosunku pracy przyjmowane do obliczenia ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.

Przy obliczeniu podstawy trzynastki z sumy otrzymanych przez pracownika kwot należy odjąć np. wynagrodzenie za dni opieki nad dzieckiem zdrowym czy za dni wolne okolicznościowe udzielane w związku ze ślubami, narodzinami i pogrzebami.

Kiedy przeliczyć podstawę zasiłku chorobowego? ›

Otóż obecnie nie ustala się nowej podstawy wymiaru zasiłku, jeżeli przerwa między świadczeniami była krótsza niż miesiąc kalendarzowy, podczas gdy wcześniej, aby ustalić nową podstawę wymiaru kolejnego świadczenia, od ostatnio pobieranego musiały minąć co najmniej 3 pełne miesiące kalendarzowe.

Składniki przysługujące za okresy roczne wlicza się więc do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego w wysokości stanowiącej 1/12 kwoty wypłaconej pracownikowi za rok poprzedzający miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.

Od 1 stycznia 2022 roku okres zasiłkowy wynosi 182 dni i wliczają się do niego wszystkie okresy choroby, o ile przerwa między nimi nie jest dłuższa niż 60 dni. Po wyczerpaniu 182-dniowego okresu zasiłkowego kolejny zasiłek chorobowy może być wypłacony po 60 dniach przerwy.

Nowa minimalna podstawa wymiaru zasiłku chorobowego w 2023 roku to: od 1 stycznia do 30 czerwca - 3 011,52 zł, od 1 lipca do 31 grudnia – 3 106,44 zł.

Jak obliczana jest przerwa pomiędzy zwolnieniami lekarskimi? Do danego okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzedniej niezdolności do pracy spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa między ustaniem poprzedniej niezdolności do pracy a powstaniem nowej niezdolności do świadczenia pracy nie przekracza 60 dni (art.

Składniki przysługujące za okresy dłuższe niż miesiąc, do których pracownik nie zachowuje prawa w okresie pobierania zasiłku, pomniejszane proporcjonalnie w związku z absencjami usprawiedliwionymi, należy uwzględnić w podstawie wymiaru zasiłku po uzupełnieniu.

Gdzie należy podać wynagrodzenie za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeśli pracownik jest zatrudniony krócej niż 12 miesięcy, wówczas trzeba wpisać dane za okres, jaki pracownik faktycznie przepracował.

miesięczną stawkę wynagrodzenia dzieli się przez 30. i otrzymaną kwotę mnoży przez liczbę dni wskazanych w zaświadczeniu lekarskim o czasowej niezdolności pracownika do pracy wskutek choroby, a następnie. tak obliczoną kwotę wynagrodzenia odejmuje się od wynagrodzenia przysługującego za cały miesiąc.

Po ustaleniu, którym pracownikom należy się „trzynastka”, trzeba ją prawidłowo obliczyć. Co do zasady dodatkowe wynagrodzenie roczne wypłaca się w wysokości 8,5% sumy wynagrodzenia za pracę otrzymanego przez pracownika w ciągu roku kalendarzowego, za który przysługuje to wynagrodzenie.

Podstawę wynagrodzenia chorobowego będzie stanowiło średnie wynagrodzenie za okres siedmiu pełnych miesięcy zatrudnienia od lipca 2022 r. do stycznia 2023 r., pomniejszone o kwotę potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenia społeczne w wysokości 13,71%.

Czy wyrównanie dodatku stażowego wliczyć do podstawy trzynastki? ›

Podstawę do ustalenia wysokości trzynastki stanowi suma wynagrodzeń otrzymanych przez pracownika w ciągu roku kalendarzowego, za który ona przysługuje. A zatem skoro w 2022 r. pracownik otrzymał dodatek stażowy w formie wyrównania za 2021 r., to też powinien być on wliczony do obecnej trzynastki.

Premia – prawo, a nie obowiązek

Premia frekwencyjna, będąca szczególnego rodzaju dodatkiem do wynagrodzenia za brak nieobecności w pracy, jest uprawnieniem, z którego może skorzystać pracodawca.

za okres pobierania zasiłków w razie choroby i macierzyństwa), w sposób proporcjonalny do okresu tej nieobecności, uwzględnia się w podstawie wymiaru zasiłku po uprzednim uzupełnianiu. Wobec tego należy uznać, że premia wypłacana przez pracodawcę jest świadczeniem pomniejszanym proporcjonalnie.

Nagrodę jubileuszową należy wypłacić pracownikowi następnego dnia po dniu, w którym nabył do niej prawo, bez względu na to, czy pracownik przebywa w tym czasie na zwolnieniu chorobowym, czy korzysta ze świadczenia rehabilitacyjnego.

Z przedstawionych w pytaniu zasad wypłaty premii uznaniowej wynika, że absencje zasiłkowe pracownika nie mają wpływu na wysokość premii, tym samym nie spełnia ona warunków do uwzględniania jej w podstawie wymiaru świadczeń chorobowych.

Zwykle premia roczna zależy od ogólnych wyników, jakie wypracowało przedsiębiorstwo w ciągu 12 miesięcy działalności. Niektóre firmy biorą pod uwagę osiągnięcia w ujęciu całościowym, a inne dokonania poszczególnych działów.

Nagroda świąteczna stanowi podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie chorobowe, jednak jej uwzględnienie w podstawie wymiaru zasiłku dodatkowo zależy od zasad jej przyznawania i wypłaty określonych przez pracodawcę.

Wersja od: 26 kwietnia 2023 r. 1. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.

Aby obliczyć, w jakiej wysokości dostaniemy wynagrodzenie chorobowe, należy zsumować wynagrodzenia za ostatni rok, wraz z premiami i dodatkami, a następnie podzielić tę kwotę przez 12. W ten sposób otrzymujemy przeciętne miesięczne wynagrodzenie. Od tej kwoty odejmujemy 13,71 proc., co stanowi składki ZUS.

Aby wyliczyć wysokość wynagrodzenia chorobowego za część miesiąca, od podstawy wymiaru składek brutto należy odjąć kwotę ubezpieczenia chorobowego, emerytalnego i rentowego (przyjmuje się, że jest to 13,71 proc.). Następne uzyskaną kwotę podzielić przez 30.

Kiedy nie należy się trzynastka? ›

Pracownikowi sfery budżetowej ustawowa "trzynastka" przysługuje jedynie w sytuacji, kiedy u tego samego pracodawcy przepracował co najmniej pół roku.

Wobec powyższego wynagrodzenie za godziny nadliczbowe jest wliczane do podstawy dodatkowego wynagrodzenia rocznego.

Ostatni termin wypłat przypada na 25 kwietnia - to wtedy ostatnia grupa uprawnionych otrzyma świadczenia. Harmonogram wypłat trzynastych emerytur to: 1 kwietnia (wypłata 31 marca), 5 kwietnia, 6 kwietnia, 10 kwietnia, 15 kwietnia, 20 kwietnia, 25 kwietnia.

Osoby, które zostaną emerytami i rencistami po 31 marca np. w kwietniu lub w kolejnych miesiącach nie otrzymują trzynastki w danym roku kalendarzowym.

Od 1 stycznia 2022 roku okres zasiłkowy wynosi 182 dni i wliczają się do niego wszystkie okresy choroby, o ile przerwa między nimi nie jest dłuższa niż 60 dni. Po wyczerpaniu 182-dniowego okresu zasiłkowego kolejny zasiłek chorobowy może być wypłacony po 60 dniach przerwy.

emeryturę" osobom, które w dniu 31 marca 2023 r. posiadają prawo do policyjnej: emerytury, renty inwalidzkiej lub renty rodzinnej. Dodatkowe świadczenie pieniężne nie przysługuje osobom, którym prawo do emerytury lub renty zostało zawieszone na dzień 31 marca 2023 r.

Pracownikowi sfery budżetowej ustawowa "trzynastka" przysługuje jedynie w sytuacji, kiedy u tego samego pracodawcy przepracował co najmniej pół roku.

Aby pracownik uzyskał prawo do „trzynastki”, musi przepracować efektywnie 180 dni (6 miesięcy × 30 dni). Nie ma przy tym znaczenia, w którym dniu miesiąca pracownik podejmie pracę u danego pracodawcy i w którym dniu miesiąca ją zakończy. Ważne jest jedynie, aby przepracował 180 dni.

Zgodnie z Kodeksem pracy pracownikowi na zwolnieniu lekarskim przysługuje prawo do wynagrodzenia za każdy dzień niezdolności do pracy. Jeśli więc zwolnienie lekarskie dotyczy weekendów lub świąt, pracownikowi przysługuje wynagrodzenie również za te dni.

Zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy, ale nie dłużej niż 182 dni lub 270 dni (w przypadku, gdy niezdolność do pracy jest spowodowana gruźlicą lub przypada w trakcie ciąży).

Jak długa powinna być przerwa aby liczyć nowy okres zasiłkowy? ›

DzU z 2022 r., poz. 1732 ze zm.). Zgodnie z nowym brzmieniem tego przepisu do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzednich niezdolności do pracy, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności nie przekraczała 60 dni (wyjątkiem jest okres ciąży).

Trzynastka z KRUS przysługuje osobom, które w dniu 31 marca 2023 r. mają prawo do rolniczej emerytury lub renty, okresowej emerytury rolniczej bądź rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego.

Część osób nie będzie miała prawa do trzynastki w 2023 roku. Są to osoby u których prawo do świadczeń było zawieszone na dzień 31 marca 2023. To właśnie im 13. emerytura nie zostanie wypłacona.

Kto nie dostanie trzynastej emerytury? Praw do „trzynastki” 2023 nie będą miały osoby, których świadczenia są zawieszone na dzień 31 marca.

Trzynastkę wypłaca się w wysokości 8,5% sumy wynagrodzenia, które pracownika otrzymywał w ciągu roku kalendarzowego (chodzi o wynagrodzenie ze wszystkich 12 miesięcy, czyli wynagrodzenie roczne). Uwzględnia się tu również wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy oraz wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy.

Zasady dokonywania potrąceń z trzynastki

Art. 87 par. 5 Nagroda z zakładowego funduszu nagród, dodatkowe wynagrodzenie roczne oraz należności przysługujące pracownikom z tytułu udziału w zysku lub nadwyżce bilansowej podlegają egzekucji na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych do pełnej wysokości.